我只想致富，从贫穷中改变我的生活。因此，那个时代的人们的思想也是充满自豪的。田火根和何文瑶这社会底层的小人物，经历了创业的艰辛，爱情的转变，商战的艰辛，以及夺取才女苏韵的奋斗。家庭变迁和许多其他挫折已成为社会的支柱。 《火烧云》的时间跨度长达15年。从深圳改革开放初期到中后期的繁荣发展影响。在物质匮乏的时代，由青年演员叶景、于悦、王磊、陈曦北领衔主演的电视剧《云上火》，再现了新时代庶民命运的沉沦与升华。 《火与云》锁定深圳经济特区的故事背景。改革开放30年童年的艰辛，让他拼命渴望着赤裸裸的拼搏精神激发的岁月。一场长达15年的爱情马拉松在剧中展开。与此同时，叶景饰演的田火根吃着上百家家常饭菜长大，写了一群来自小渔村的年轻人。两人抓住了改变自己命运的机会。平凡的残暴青年，历尽千辛万苦，终于完成了华丽的进化。正如《血色浪漫》也跨越了1970年代到1990年代，在改革开放后的岁月里充满了热血和各自的奋斗。

გურამა – რუბიკა, ნახე რა სუფთა ხელები მაქვს.
რუბიკა – ჰო, აზრზე ვარ, ხელის ჭუჭყი გინდა რო გსესხო, არა?
გურამა – ო შენ გენაცვალე მაგ აზრიან გოგრაში.
რუბიკა – თუ ფული არ მოგეცი, შავი ვარ და ოღრაში, თუ მოგეცი, ეგრევე მენაცვალებ გოგრაში. არა, მაზალო იცი რა არი? თან რო იძახით, რო ფული ხელის ჭუჭყია, თანაც რო ზედ მთელი თქვენი წმინდანიანები ახატამთ, თამარი, ზახარი და რამე. კიდე ისა, პოეტი როა, ჭვაჭვაძე.
გურამა – რაიო? ვინაო?
რუბიკა – ჭვაჭვაძე, ელი. აი ისა, რომელიც სომეხივით სტროგი უჩოტი აკეთებდა. ნაპრიმერ: ყოველ დღესა თავსა ჰკითხე – აბა დღეს მე ვინ რა მარგე.
ჰოდა, მე ერთი აზრიანი რამე ვიძახი, რო ეგენები მანდედან აიღეთ და ჩემი სიფათი დადეთ, რადგანაც რო ფული ჩემთვინ ჭუჭყი კი არა, ეგეთი სიხარულია, როგორც რო თქვენთვის სბორნი გრუზია ფინალში.
გურამა – ფინალში არა ფუნაში. მაგათი არაფერი გეიშვა. დაძუგძუგობენ წელკავიანებივით.
რუბიკა – კსტაწი, შენი რადიკულიტი როგორა გყამს? იმერეტინეც ბეზ გრაციი ეტა პოლჩელავეკა, ხო იცი?
გურამა – მასეა, მასე, მარა დეილოცოს ვოლტარენის მამგონი. ხენწიფის ვერა, მარა ერთი საშუალი აზნოურის მიხვრა–მოხვრა ქე დამიბრუნა. გვარიშვილი კიდო, პირველ რიგში, მიხვრა–მოხვრით იცნობა.
რუბიკა – გვარიშვილი არა ვირიშვილი. თუ ეგ არი მთავარი, რატო ერთის მეტი წესივრული გვარი ვერ მოაგონეთ?
გურამა – ეგ ერთი რომელია, შენი მოსაწონი?
რუბიკა – იი! მითომ არ იცი რომელი. წინიდანაც მაგარი როა და უკნიდანაც. ჩერეზჩურ სომხურად რო იწყება და ვაბშეე სომხურად რო თავდება.
გურამა – ე, ბიჭო, ამოღერღე, თუ კაცი ხარ.
რუბიკა – ფულარიანი…
ჰო, კიდე ისა, პრასპეკტები რა სახელები არქმემთ. ადრე პლეხანოვი ერქვა და ყველაც ჰალალად ვიძახდით – პლეხანოვზე გავიარე. ეხლა კიდე როგორ უნდა სთქო – აღმაშენებელზე გავიარე. ის კაცი ერთხელ დასწერა – ყველანი ჩემს გულზე თითოჯერ ფეხი დადეთ, განა თუ დღედაღამ ზედ იგულავეთ.
ჰოდა, მე ვიძახი, სინამ უკეთესი რამე მოაიფიქრებთ, იქნებ სჯობიან შამშობლოსთვინ ერთი ჟერტვა მეცა ვქნა და ეგ პრასპექტი ჩემი სახელი მივცე. გაუშვი თქვან – შაშლიკიანზე გავიარე!
ნახე, როგორ მუზიკივით ჟღერანემს. არც ვინმე ეწყინება, თანაც კიდე, ერთი ჰალალი ქალაქელი კაცი, ისტორიანებში შავალ.
თუმცა, მეც რა ტყვილად ვრაპრაკობ. თქვენ აბა რისი გამამცვლელი ხართ, სოჩიკში რო პროპკა დაიწვას, იმაზეც მანტიორი იძახებთ.
გურამა – დაიკიდე.
რუბიკა – ჰო არა? ყველაფერი რო ზედა გკიდიათ, ბარემ აიღეთ და იოლკის მაგივრადაც ეგ დადგით, ელი.
ვაბშეე, თქვენ რო გიყურემთ, ეს გული სკდება. ამ ქვეყანას საქართველო კი არა, უდარდელო უნდა რქვოდეს.
ინტერესი რო არა გაქთ აღარაფრის, გარდა ვაზის,
იქნებ ჭკუა შაისმინოთ პაპაჩემი არტავაზის,
მარიფათი რო ესესხოთ ჰამაც ჩვენებს, ჰამაც გრეკებს,
მინამ, სინამ ეს ცხოვრება ერთი მაგრა ცხვირში გრეკებს.